Η φύση υπήρξε πάντοτε ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπου! 

 Εκεί μάθαμε να παρατηρούμε, να πειραματιζόμαστε, να ανακαλύπτουμε τους νόμους της ζωής.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν επιχειρούμε να φέρουμε τη φύση μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας;

Μια γλάστρα στο περβάζι, ένας μικρός κήπος στην αυλή ή ακόμα και ένα καλάθι με φρούτα της εποχής μπορούν να γίνουν αφορμή για συζήτηση, παρατήρηση και μάθηση. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι η γνώση δεν είναι μόνο γραμμένη σε βιβλία βρίσκεται και μέσα σε κάθε φύλλο που κιτρινίζει, σε κάθε σπόρο που φυτρώνει, σε κάθε κύκλο της ζωής.

Η παρουσία της φύσης στην τάξη δεν είναι απλώς διακοσμητική. Δημιουργεί ένα ζωντανό εργαστήριο, όπου οι μαθητές καλλιεργούν την παρατήρηση, την υπομονή, τη φροντίδα. Παράλληλα, μαθαίνουν να σέβονται το περιβάλλον και να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως αναπόσπαστο κομμάτι του.

Η εκπαίδευση, όταν ενσωματώνει στοιχεία της φύσης, γίνεται πιο βιωματική και ουσιαστική. 

Οι μαθητές δεν αποστηθίζουν απλώς γνώσεις ,τις ζουν, τις αγγίζουν, τις νιώθουν. Έτσι, η αίθουσα μετατρέπεται από έναν χώρο διδασκαλίας σε έναν χώρο εμπειριών, γεμάτο ζωντάνια, περιέργεια και δημιουργία.